O Xρήστος Σίνης, γεννήθηκε το 1958 στην ορεινή Ναυπακτία. Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, απ΄όπου αποφοίτησε το 1982. Ειδικεύτηκε στην Ορθοπαιδική Χειρουργική, την οποία ασκεί από το 1991
Είναι παντρεμένος και πατέρας τριών παιδιών (συμπεριλαμβανομένης της «Νένης» του Καρκινόδρακου). Το 1995 εγκατέλειψε την πρωτεύουσα και εγκαταστάθηκε στην Κυπαρισσία Μεσσηνίας όπου ζεί οικογενειακώς μέχρι σήμερα
Ο «Καρκινόδρακος» είναι το μόνο δημοσιευμένο κείμενό του, αν και κατά καιρούς ασχολείται και με το γράψιμο (πεζά, στίχοι) αλλά όταν νοιώθει την ανάγκη να καταγράψει συναισθήματα ή εμπειρίες. Άλλες ασχολίες του είναι το διάβασμα, καθώς και η μουσική (έγχορδα) Συμμετέχει ενεργά στις δραστηριότητες της «ΦΛΟΓΑΣ» με ομιλίες, εκδηλώσεις, διοργάνωση Bazaar, καθώς επίσης σαν εκπρόσωπός της για τη Μεσσηνία.
Παραθέτουμε συνέντευξή του στην Βούλα Παπατσιφλικιώτη και στο www.kindykids.gr:
Πώς θα συστήνατε τον εαυτό σας σε ένα παιδί;
Αν εννοείτε γενικά, με το όνομά μου και την ιδιότητά μου ως γιατρού. Αν εννοείτε σε σχέση με το βιβλίο, σαν ένας απλός άνθρωπος πού η τύχη έφερε να ασχοληθώ με τον καρκίνο στα παιδιά, όχι σαν ειδικός αλλά σαν «ασθενής». Όχι σαν συγγραφέας. Δεν είμαι συγγραφέας κατ’ επάγγελμα, αλλά επειδή χρειάστηκε να μεταφέρω κάποτε την εμπειρία μου σε άλλους ανθρώπους.
Τι ήταν αυτό πού σας ώθησε να ασχοληθείτε με τον κόσμο του παιδικού βιβλίου και πώς ξεκινήσατε να γράφετε το βιβλίο σας;
Παιδικά βιβλία διαβάζω ακόμα και τώρα, όταν τύχει, επειδή με αυτά μου δίνεται η ευκαιρία να ξανανιώσω παιδί, να αφήσω το μυαλό μου να σκεφτεί με τα αθώα παιδικά κριτήρια και την παιδική φαντασία. Με τη συγγραφή τους δεν είχα σκεφτεί να ασχοληθώ, αφού το επάγγελμά μου είναι άλλο και δεν δηλώνω λογοτέχνης έτσι κι αλλιώς. Το κείμενο του βιβλίου το έγραψα όταν μου ζητήθηκε να μιλήσω για την εμπειρία μου με τον καρκίνο των παιδιών, και αρχικά το απηύθυνα σε κοινό ενηλίκων, από βήματος. Ο λόγος πού μίλησα δημιουργώντας ένα παραμύθι, ήταν γιατί «κι αν σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές, είναι για να τ’ ακούς γλυκύτερα» όπως γράφει ο Γ. Σεφέρης. Ένα τέτοιο θέμα δεν περιγράφεται εύκολα με λίγα λόγια, χωρίς να κουράσει ή να πονέσει…Το κείμενο αυτό έφτασε στην «ΕΛΛΗΝΟΕΚΔΟΤΙΚΗ» με παρότρυνση φίλων και οι άνθρωποί της και συγκεκριμένα ο Διονύσης Βαλεριάνος, πού είναι ο επικεφαλής, πρότειναν να γίνει το κείμενο αυτό παιδικό βιβλίο. Αποδέχτηκα την πρόταση αυτή και με ελάχιστες τροποποιήσεις και την εικονογράφηση του άψογου σκιτσογράφου Νίκου Γιαννόπουλου έφτασε στο αποτέλεσμα που βλέπετε.
Ποια νοήματα θέλετε να περάσετε στα παιδιά, που το έχουν διαβάσει ή σας έχουν παρακολουθήσει να το αφηγείστε;
Πρώτον, να γνωρίσουν τον καρκίνο, μαθαίνοντας πως δεν είναι μεταδοτικός, δεν είναι μίασμα, δεν είναι κατάρα («επάρατος»), δεν είναι τιμωρία κλπ, αλλά μια ακόμα νόσος. Βαριά και δύσκολη μεν, αλλά αρρώστια, μια αρρώστια που μπορεί να προσβάλει αδιακρίτως τον καθένα μας. Κανείς δεν έχει ανοσία…
Δεύτερον, να έρθουν σε επαφή με την έννοια της απώλειας προσφιλών προσώπων, με έναν τρόπο που δε θα είναι τραυματικός (όσο είναι αυτό δυνατόν).
Τρίτον, πώς υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι, πού έχουν απόθεμα ψυχής και μπορούν να μετατρέψουν τον πόνο σε δημιουργία, όπως είναι οι άνθρωποι της «ΦΛΟΓΑΣ». Πώς μπορεί να προσβληθεί ο καθένας, αλλά δε θα είναι μόνος του, έτσι κι αλλιώς. Με λίγα λόγια να προσεγγιστεί η έννοια του εθελοντισμού, με έναν κατανοητό και εύγλωττο τρόπο.
Υπήρξε ποτέ κάποια φράση παιδιού που θυμάστε;
Κάποτε επισκέφθηκα-με την ευκαιρία ενός Bazaar για τα παιδιά με καρκίνο- με τον 13χρονο Οδυσσέα, το φτωχικό μιας οικογένειας πού είχε παιδί άρρωστο από καρκίνο, για προσφορά κάποιων Χριστουγεννιάτικων δώρων. Σε ένα πάμπτωχο, ετοιμόρροπο σπίτι, η οικογένεια, έχοντας και ένα ακόμα υγιές παιδί φάνηκε να ζει πολύ αγαπημένη, και ευτυχισμένη, αν και στον αγώνα της επιβίωσης και του καρκίνου. Στο γυρισμό, ο Οδυσσέας δήλωσε αυθόρμητα, χωρίς να τον ρωτήσω κάτι:
«Σήμερα κατάλαβα κ. Χρήστο, ότι ευτυχισμένος δεν είναι όποιος έχει ό,τι επιθυμεί, αλλά όποιος χαίρεται αυτά που έχει».
Αυτά τα λόγια, από το στόμα ενός 13χρονου-πανέξυπνου φυσικά-παιδιού, θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στο νου μου.
Πείτε μας λίγα λόγια, από την εργασιακή σας εμπειρία, για τον παιδικό καρκίνο.
Εργάζομαι στην πρωτοβάθμια φροντίδα (ιδιωτικό ιατρείο). Παρ όλα αυτά, ο καρκίνος στα παιδιά στο δικό μου πεδίο (μυοσκελετικό), υπάρχει και δυστυχώς είναι πολύ επιθετικός, απαιτώντας επεμβάσεις (ενίοτε και ακρωτηριασμούς μελών), μακρόχρονη πολυετή αγωγή και παρακολούθηση, και πολλές φορές είναι θανατηφόρος. Επειδή δε στον καρκίνο των παιδιών δεν υπάρχει πρόληψη, είναι πολύ σημαντική η έγκαιρη διάγνωση. Είναι σημαντικό γι’ αυτό να ευαισθητοποιηθούν οι γονείς αλλά και οι γενικοί παιδίατροι, να αναγνωρίζουν τα πρώτα προειδοποιητικά συμπτώματα και να ελέγχουν και παραπέμπουν κατάλληλα τα παιδιά.
Ποια είναι η αγαπημένη σας φράση στην καθημερινότητα σας;
Δε θα έλεγα ότι χρησιμοποιώ φράσεις καθ’ έξιν. Συνηθίζω να λέω – και πιστεύω – πώς «δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα χωρίς λύση», σαν το αυγό του Κολόμβου. Έστω και δύσκολη ή επώδυνη, πάντα υπάρχει… και επομένως δεν υπάρχει χώρος για απελπισία.
Θα συνεχίσετε με την συγγραφή και άλλων βιωματικών βιβλίων για παιδιά;
Δεν ξέρω, δεν έχω κάποιο σχέδιο, εξαρτάται από τις εμπειρίες πού θα έχω. Έτσι κι αλλιώς και αυτό το βιβλίο δεν έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα, αφού τα όποια συγγραφικά μου δικαιώματα δίνονται στη ΦΛΟΓΑ, για ενίσχυση των σκοπών της (μαζί με 5 ευρώ για κάθε βιβλίο που παραχωρεί ο εκδότης στη ΦΛΟΓΑ).
Ελπίζω και εύχομαι, αν ποτέ αυτό γίνει, να έχει να κάνει με λιγότερο επώδυνες καταστάσεις
Ελπίζω να γνωρίζετε πώς η ΦΛΟΓΑ είναι σύλλογος γονιών παιδιών με καρκίνο. Αγωνίζεται για την καλύτερη δυνατή φροντίδα των παιδιών με καρκίνο, καλύπτοντας δυστυχώς και πτυχές που εξ ορισμού ανήκουν στο κράτος, όπως π.χ. η επάνδρωση και μισθοδοσία προσωπικού-κυρίως ιατρών- στα παιδοογκολογικά τμήματα κρατικών νοσοκομείων, ο εξοπλισμός σε μηχανήματα και εργαλεία, πέρα από την κατ’ οίκον νοσηλεία, τον ξενώνα της στην Αθήνα για παιδιά από την επαρχία, την οικονομική ενίσχυση αδύναμων οικογενειών, την ψυχαγωγία των παιδιών κλπ κλπ
Οι πόροι της προέρχονται από εισφορές μελών, εκδηλώσεις και bazaar για συγκέντρωση χρημάτων προσφορές φίλων κλπ. Δεν υπάρχει καμιά κρατική η Κοινοτική επιχορήγηση, και κανείς «μεγάλος» η «επώνυμος» στο παρασκήνιο.
O Χρήστος Σίνης : δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα χωρίς λύση!
#Humansofkalamata
