Η ευτυχία είναι πιο απλή και πιο συνηθισμένη απ’ ότι θαρρούμε.
Είναι τόσο απλή και τόσο φτωχοντυμένη κι αθόρυβη, που περνά από μπροστά μας και τη σκουντούμε και δεν την προσέχουμε.
Μόνο σα μας φύγει και γενούμε δυστυχείς, τότε μόνο τη θυμούμαστε και την αποθυμούμε.
Και γινόμαστε διπλά τότε δυστυχισμένοι: για την ευτυχία που χάσαμε και για τη δυστυχία που έχομε.”
(Νίκος Καζαντζάκης)
Τι είναι αγάπη;
Δεν είναι συμπόνοια μήτε καλοσύνη.
Στη συμπόνοια είναι δύο,
αυτός που πονά κι αυτός που συμπονάει.
Στην καλοσύνη είναι δύο,
αυτός που δίνει κι αυτός που δέχεται.
Μα στην αγάπη είναι ένα.
Σμίγουν οι δύο και γίνονται ένα.
Δεν ξεχωρίζουν.
Το εγώ και εσύ αφανίζονται.
Αγαπώ θα πει χάνομαι…
Νίκος Καζαντζάκης
